Extra Challenge

Busyness is next to haggardness, sabi nga ng kaibigan ko noong high school. Makailang ulit ko na ring nasabi dito sa blog na binabasa mo na sa loob ng ilang buwan ay mamartsa na sa entablado para kunin ang pinaka-mi-mithing diploma ang inyong abang lingkod. Sana lang po. Tiwala naman ako sa sarili ko na makakatapos ako, pero hindi ko lang talaga maiwasang mapraning, mangarag at magpaka-hilong talilong sa mga pinag-ga-gagawa (sana tama ang spelling) ko. Partikular na itong linggong ito. Halos hindi na naramdaman ang presensya ko sa blogosperyo dahil mismong pagtulog na ang isinisingit ko sa iskeydyul ko. Pero hindi naman lahat e paghihirap. Marami-rami rin akong natutunan sa mga nangyari sa akin nitong mga nakaraang araw. Sana lang ay tumimo at kumintal sila sa isipan ko ng mas matagal.

Enrolment

Puro pila, puro pila. Apat ang pila sa cashier. Dun ako humanay sa unang window. Nang mapansin kong mas mabilis ang pag-usad sa katabi kong pila, lakas-looob at garapalan akong umalis at nakisingit sa kaklase ko. Ang problema, ganun din ang ginawa ng iba. Oo nga’t mas mabilis ang kahera namin. Pero mas mabilis ang karma. Dahil pasimple ring nag-lipatan ang mga tao sa linyang siningitan ko, ayun, natubunan din ako. Naunahan pa akong magbayad ng kaklase kong nasa likuran ko sa unang linya.

Moral of the story: Always be faithful.

OJT

Huwebes ang itinakda kong araw ng pagha-hunting ng kumpanyang maaari akong mag-OJT. Miyerkules, iginugol ko ang buong gabi para sa paghahanda sa mga maaaring mangyari kinabukasan. Taimtim kong inaral at isinapuso ang mga dapat at hindi dapat gawin sa interbyu, pati na rin ang mga tanong na posibleng ibato sa akin. Binalak ko ring mag-review kung saka-sakaling biglang may itanong tungkol sa mga napag-aralan ko, pero tinamad ako. Sa kaba at pagod ko ay baka wala ring pumasok sa aking mumunting utak. “I can feel the pressure, it’s getting closer now…” sabi ng Paramore sa isip ko.

Kasama ang dalawa pang kaibigan, una naming pinuntahan kinaumagahan ang isang malaking ospital sa Quezon City (dahil sabi ni Jobstreet). Nangingig na inabot naming ang aming mga resume kay kuyang naka-blue at may braces at saka naghintay na tawagin para sa interbyu. Pero naghintay kami sa wala. Makalipas lang ang ilang minuto ay lumapit siya sa amin sabay sabing, “Kelan niyo pwedeng i-submit yung dalawang 1x1 picture, letter sa school na may pirma ng practicum adviser at X-ray?”

Nagtinginan kaming tatlo. Pasok na tayo? sabi ko sa isip ko. Walang effort.

Moral of the story: Believe in yourself. Wala lang.

Sa darating na Martes ay simula na ng bago kong pakikipag-sapalaran sa magulong mundo ng HR.